«Εντοποιία – Η Αποκάλυψη του Πύργου»
Μια δομική αφήγηση εμπνευσμένη από την Ονοματοποιία

Curated by KAAF

Σάββατο 15 Μαρτίου, 18.00
Πρώην δημόσιο Καπνεργοστάσιο, Αθήνα
Διάρκεια: 1 ώρα

Συμμετέχοντες:

KAAF
– Αλέξανδρος Κιτρινιάρης, Αρχιτέκτων, KAAF Architects (Συντονιστής)
– Σωτήρης Μοναχογιός, Αρχιτέκτων, KAAF Architects

ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΟΙ ΟΜΙΛΗΤΕΣ
– Αριάδνη Βοζάνη, Καθηγήτρια Ε.Μ.Π., Σχολή Αρχιτεκτόνων
– Ρένα Σακελλαρίδου, Καθηγήτρια Α.Π.Θ., Σχολή Αρχιτεκτόνων
– Σταύρος Μαρτίνος, Αρχιτέκτων

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Μπορεί ένα ηχόλεξο να αποκτήσει χωρική δομή και να αποτελέσει τον πυρήνα ενός πολυώροφου κτηρίου; Η Εντοποιία είναι ένας πύργος εννοιών που βασίζεται στις 13 Ονοματοποιίες του Kengo Kuma. Ύστερα από ανοιχτή ψηφοφορία ταξινομούνται με αύξουσα σειρά προτίμησης οι 13 Ονοματοποιίες οι οποίες αποτελούν τα αντίστοιχα επίπεδα της κατακόρυφης κτηριακής δομής. Κάθε όροφος παραμετροποιείται αλγοριθμικά σύμφωνα με την σχεδιαστική αρχή κάθε έννοιας και αποτελείται από 1 εως 3 συνδυασμούς υλικών. Η κατασκευή του Πύργου της Εντοποιίας πραγματοποιείται με σύγχρονες τεχνολογίες 3d Printing δημιουργώντας την φυσική Ονοματοποιία (physical Onomatopoeia), ενώ η ψηφιακή της εκδοχή (digital Onomatopoeia) χρησιμοποιεί τεχνολογία ai και παρουσιάζεται ως χωρικό αφήγημα σε μια από τις επικρατέστερες τοποθεσίες της Αθήνας σύμφωνα με την ψηφοφορία του κοινού της έκθεσης.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Ο Πύργος της Εντοποιίας παράγεται μέσα από 3 χειρονομίες. Η πρώτη χειρονομία σχετίζεται με την συνθήκη της περιστροφής. Οι 13 ονοματοποιίες που παρουσιάζονται στην έκθεση σε οριζόντια διάταξη με αύξουσα σειρά, περιστρέφονται κατά 90 μοίρες αριστερόστροφα δημιουργώντας την βάση δεδομένων των επιπέδων του πύργου και συσχετίζονται ακέραιες με το αξιολογικό σύστημα του Kengo Kuma. Με αυτό τον τρόπο κάθε ηχόλεξο συστήνει 1 επίπεδο πληροφορίας σε σύνολο 13 επιπέδων.

Η δεύτερη χειρονομία φορά την επαναξιολόγηση των 13 ηχόλεξων μέσα από το αξιακό σύστημα της KAAF καθώς παράγονται ισόποσες χωρικές δομές μέσω αλγοριθμικών διαδικασιών. Κάθε χωρική δομή ανταποκρίνεται σε 13 έννοιες που αντιστοιχούν στα 13 επίπεδα συστήνοντας τον πύργο των εννοιών. Ύστερα από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων της ψηφοφορίας του κοινού οι 13 χωρικές δομές τοποθετούνται με αύξουσα σειρά από την βάση προς την κορυφή και με αυτό τον τρόπο δημιουργούν την πρωταρχική δομή του Πύργου της Εντοποιίας.

Η τρίτη χειρονομία αφορά την ολίσθηση και διάδραση των ηχόλεξων του κύριου αξιολογικού συστήματος της Ονοματοποιίας με το αξιολογικό σύστημα των χωρικών δομών που έχουν διαταχθεί στις θέσεις τους καθ’ύψος σύμφωνα με την ψηφοφορία του κοινού. Η μεταβλητότητα της διάχυσης μεταξύ των χωρικών δομών επιτυγχάνεται μέσω της δευτερογενούς επεξεργασίας των συνθετικών δυνάμεων καθιστώντας το αξιολογικό σύστημα αέναο εφόσον οποιαδήποτε αλλαγή στην καθ’ύψος διάταξη διαμορφώνει και μια διαφορετική χωρική συνθήκη. Για παράδειγμα η Ονοματοποιία PARA PARA που βρίσκεται στο πρώτο αξιακό σύστημα και αποτελεί την 1η ταξινόμηση συσχετίζεται με την χωρική δομή GURU GURU η οποία είναι η πρώτη Ονοματοποιία κατά την ψηφοφορία του κοινού. Εφόσον αλλάζει η προτίμηση του κοινού αλλάζει και ο βαθμός δευτερογενούς επεξεργασίας των εννοιών δημιουργώντας πολλαπλά νοήματα ανάγνωσης του Πύργου της Εντοποιίας.

Η κατασκευή του προπλάσματος κρίθηκε απαραίτητη για την κατανόηση της χωρικής κλίμακας των εννοιών και αποτέλεσε αρωγό επανερμηνείας του χώρου και του χρόνου. Η κατασκευή γίνεται μέσω 3d εκτυπωτών από πούδρα και η διάταξη των επιπέδων συγκρατείται μέσω μαγνητών μικρής κλίμακας. Το πρόπλασμα του Πύργου της Εντοποιίας αποτελεί πεδίο ερμηνείας πολλαπλών χωρικών αναζητήσεων αποτυπώνοντας σε ένα στιγμιότυπο την μεταβλητότητα της ψηφιακής σχεδιαστικής διαδικασίας. Με αυτό τον τρόπο ενισχύεται η διαχρονικότητα των αξιών κάθε έννοιας σε συνδυασμό με την μεταβαλλόμενη αντίληψη του προπλάσματος από κάθε άνθρωπο μέσω της μνήμης και των βιωμάτων του.

Οι πολλαπλές χωρικές αφηγήσεις σε συνδυασμό με την χρήση τεχνολογίας ai και την ψηφοφορία του κοινού, δύναται να παράγουν διαφορετικές μορφολογικούς πειραματισμούς. Τα αγαπημένα υλικά της Ονοματοποιίας σύμφωνα με την ψηφοφορία του κοινού αναπαρίστανται στον Πύργο της Εντοποιίας ενισχύοντας την ζωτική ένταση της δομής του, ενώ η επιλογή της τοποθέτησης του παρατηρητή σε έναν από τους επτά λόφους των Αθηνών συγκροτεί το κτήριο ως αντικείμενο παρατήρησης από τον λόφο προς το αττικό τοπίο. Ο πύργος της Εντοποιίας γίνεται θέμα και έκθεμα, περιήγηση και ενσωμάτωση με την ιστορία της πόλης, πυκνωτής νοημάτων και μνήμης. Ο Πύργος της Εντοποιίας καθίσταται ένα εννοιολογικό εργαλείο που ισορροπεί ανάμεσα στην μορφή, την έννοια, τον χώρο και τον χρόνο.

«Αρχιτέκτονες: Φυσικοί και ψηφιακοί χώροι»
Η αρχιτεκτονική σκέψη στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης

Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου, 17.30
Πρώην δημόσιο Καπνεργοστάσιο, Αθήνα
Διάρκεια: 1.30 ώρα

Συμμετέχοντες:

KKAA
– Άρης Καφαντάρης, συντονιστής του πάνελ: Chief Project Manager at Kengo Kuma and Associates, Tokyo

MORO GLOBAL
– Απόστολος Μασιάκος: Head Technology, Engineering & Innovation
– Άρης Σταθάκης: Expert, Embedded Systems & Firmware Engineer
– Δρ. Νίκος Αντζουλάτος: Senior Product Designer

Στο πλαίσιο της έκθεσης Onomatopoeia του Kengo Kuma στην Αθήνα, η KKAA και η MORO ξεκινούν έναν διάλογο για το βαθμό στον οποίο η αρχιτεκτονική μπορεί να θεωρηθεί «κοινό» στοιχείο μεταξύ της φυσικής και της ψηφιακής σφαίρας. Ο διάλογος διερευνά τις κοινές αρχές μεταξύ της αρχιτεκτονικής ως φυσικό αντικείμενο και της αρχιτεκτονικής ως λογισμικό, εστιάζοντας στο πώς η αρχιτεκτονική σκέψη -και όχι η απλή παραγωγή- παραμένει καίρια στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης και της αυτοματοποίησης. Χρησιμοποιώντας ως αρωγό την αρχιτεκτονική Onomatopoeia του Kengo Kuma, εξετάζουμε πώς οι εναλλακτικές γλώσσες σχεδιασμού και η συστημική σκέψη μπορούν να γεφυρώσουν το χάσμα μεταξύ ψηφιακών και δομημένων περιβαλλόντων, προσφέροντας νέους τρόπους διαμόρφωσης και κατανόησης πολύπλοκων συστημάτων.

Βρισκόμαστε σε μια στιγμή όπου τα προηγμένα συστήματα Τεχνητής Νοημοσύνης επαναπροσδιορίζουν ταχύτατα τι σημαίνει να δημιουργείς. Πολλές δραστηριότητες που κάποτε θεωρούνταν βαθιά ανθρώπινες – ο γραφικός σχεδιασμός, η ζωγραφική, η μουσική σύνθεση, ακόμη και το λογισμικό η συγγραφή λογισμικού – έχουν ευτελιστεί, αυτοματοποιηθεί και παραχθεί μαζικά σε πρωτοφανή κλίμακα. Αυτό έχει οδηγήσει σε ενθουσιασμό αλλά και σε υπαρξιακό άγχος μεταξύ των επαγγελματιών δημιουργών. Για τους αρχιτέκτονες -είτε εργάζονται με φυσικές δομές είτε με ψηφιακά συστήματα- αυτή η στιγμή εγείρει ένα κρίσιμο ερώτημα:
Αν η ίδια η παραγωγή γίνεται χωρίς κόπο, τι παραμένει μοναδικά ανθρώπινο στην σχεδιασμός;
Πιστεύουμε ότι η απάντηση βρίσκεται στην αρχιτεκτονική σκέψη. Οι αρχιτέκτονες, τόσο στο δομημένο όσο και στον ψηφιακό κόσμο, δεν είναι απλώς παραγωγοί εκροών – είναι συστήματα σκεπτόμενοι. Εργάζονται στη διασταύρωση των περιορισμών και των δυνατοτήτων, γεφυρώνοντας πολλαπλούς κλάδους, διαχειρίζονται την πολυπλοκότητα και λαμβάνουν αποφάσεις με ελλιπείς πληροφορίες. Αυτή η ικανότητα – να διαμορφώνουν το λογική ενός συστήματος, αντί να παράγει απλώς περιεχόμενο, είναι πιο σημαντική από ποτέ.

Γιατί μια συζήτηση μεταξύ αρχιτεκτόνων λογισμικού και φυσικών αρχιτεκτόνων;
Μία από τις πιο συναρπαστικές πτυχές του έργου του Kengo Kuma, και ιδιαίτερα της Ονοματοποιίας του Architecture, είναι η προσπάθειά του να επανεξετάσει την ίδια την αρχιτεκτονική γλώσσα – πέρα από τους τεχνικούς όρους και την υιοθέτηση ενός εναλλακτικού, αισθητηριακού λεξιλογίου που μας προσφέρει επίσης νέα εργαλεία για την ανάγνωση και την κατανόηση της αρχιτεκτονικής δημιουργίας του χώρου.

Κι αν υπάρχει κάτι αντίστοιχο στην αρχιτεκτονική λογισμικού; Αν μπορούσαμε να βρούμε μία πλουσιότερη, πιο ανθρώπινη γλώσσα για να περιγράψουμε τα συστήματα που κατασκευάζουμε; Και σε αντάλλαγμα,θα μπορούσε το λογισμικό της αρχιτεκτονικής να προσφέρει νέα εννοιολογικά εργαλεία για να επανεξετάσουμε τον τρόπο με τον οποίο σχεδιάζουμε φυσικούς χώρους σε μια εποχή όπου ψηφιακός και φυσικός κόσμος γίνονται αδιαχώριστοι;

Χρησιμοποιώντας την έκθεση Onomatopoeia του Kengo Kuma τόσο ως πλατφόρμα όσο και ως ένα είδος αφορμής, αυτή η συζήτηση είναι μια ευκαιρία να γεφυρωθεί το χάσμα μεταξύ της φυσικής αρχιτεκτονικής και της αρχιτεκτονικής λογισμικού – δύο κλάδους που μοιράζονται μια βαθιά δομική συγγένεια. Και οι δύο ασχολούνται με τη χωρική οργάνωση, απαιτούν σκέψη σε διαφορετικές κλίμακες και βασίζονται σε περιορισμούς για να προωθήσουν τη δημιουργικότητα.

Τι ελπίζουμε να εξερευνήσουμε
– Ποιες θεμελιώδεις αρχές σχεδιασμού συνδέουν την αρχιτεκτονική λογισμικού και τη φυσική αρχιτεκτονική;
– Πώς μπορεί η αρχιτεκτονική σκέψη να καθοδηγήσει τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης και της αυτοματοποίησης, αντί να αντικατασταθεί
από αυτές;
– Τι μπορούν να μάθουν οι φυσικοί αρχιτέκτονες από τους αρχιτέκτονες λογισμικού, και το αντίστροφο, καθώς και οι δύο πλοηγούμαστε σε μια εποχή ραγδαίων τεχνολογικών αλλαγών?